... jammer genoeg had hij een spraakgebrek. Hij draaide de beginletters van de woorden om, hij zei bijvoorbeeld geen mooie fietsen maar fooie mietsen. In de zomervakantie mochten mijn broer en ik altijd twee weken op vakantie naar dat mooie eiland. Zo ook nu, terwijl er belangrijk bezoek werd verwacht. De Koningin kwam op bezoek. Wij met z’n allen naar de veerpont. En ja hoor daar kwam ze lopend de veerpont af. Mijn oom stak zijn hand uit en zei stajemeid.

’s Middags gingen we een rijtoer over het eiland maken, op een platte boerenwagen. De Koningin vroeg aan mijn oom waar de bevolking van bestond. Ik zie helemaal geen industrie of fabrieken, mijn oom antwoorde als volgt van gapen en scheiten, weer een miskleun. ’s Avonds was er een uitgebreid diner. Mijn oom had tegen mijn tante gezegd als er nu weer wat misgaat geef mij dan een seintje. Hij kreeg een schop tegen zijn been en mijn tante wees op de fruitschalen die nog op tafel stonden terwijl de obers alles al aan het opruimen waren. Mijn oom pakte gauw de fruitschaal en zei piest u maar een keer.

Daarna zat de Koningin met een peer in haar hand en mijn oom pakte zijn bord en zei gooi uw billen maar op mijn schort.

Twee weken daarna kreeg mijn oom een brief waarin stond dat hij bedankt werd voor het bezoek en dat hij ook bedankt werd om als burgemeester van Texel te fungeren. Hij is later nooit meer benoemd.

Een verhaal door Frans Kort